लामो समय पछि आज एउटा सानो मन र ठूलो आकाश 
काम र समयको सिमितताले तोबातोबा बनाईरहेको जीवनहरुका हरेक पीडालाई; अन्तर्मनमै अन्तर्निहित दिग्यन्त्रको खोजी सबैको महत्वको विषय हुन सक्छ। तर सोच र ईच्छाहरुको बढिरहने परिताप पनि त पोख्नु पर्यो। कतै कसै पेन्डुलम भईरहेन यी बिचारहरुको प्रतिबिम्ब बुडिनु पनि त पर्यो। कि कसो?? मनलाई आकाश जस्तै ठूलो भनु वा आकाशलाई मन जस्तो सानो, सानो कुन र ठूलो कुन, निकै घोत्लिए यसपटक ।।। लौ है यसपटक यसमै चित्त बुझाउनु पर्ने भयो....
तृप्त,दीप्त र खुसी मन
भाग्दै, खोज्दै दोडिएको आकाश
बिशालतामा रुमलिदै
आफूभित्र थुप्रै ताराहरु हुदा पनि
अतृप्त र अदीप्त आकाश!
भावुक, पल्वन र किस्मती मन
गुन्ठिदै, जुजुधौ जस्तै जमेको आकाश,
बिशालताको उपमा लिदै
आफू भित्र थुप्रै आशाहरु हुदा पनि
अशान्त र झञ्झावात आकाश!!
दु:खी पिडित र झारातिराई मन
रुमलिदै, छिमलिदै साघुरिएको आकाश
बिशालताको दम्भ लिदै
आफू भित्रै अथाह पिण्डहरु हुदा पनि
अघोरी र अपाकभोगी आकाश!!!
पापी, अहङ्कारी र छिद्रान्वेषी मन
चर्कदै, पोखिदै टुक्रिरहेको आकाश
बिशालताको अहं लिदै
आफूमुनि अथाह वादल हुदा पनि
चुहेत्रो र पोखिरहने आकाश!!!!
वाह!!! मन र आकाश अनि आकाश र मन!!!
